دهـکــده ادبـیــات پـاســارگــاد

داستان نگار فصل دوم" شکست"

صبح از راه میرسه و نگار از خواب بیدار میشه و خوشحال به نظر میرسه چون دیشب یه خواب خیلی خوب دیده که خیلی دوست داشت این خواب به واقعیت میرسید از اتاق میزنه بیرون با مادرش روبه رو میشه صبح بخیر میگه و میره دست و صورتشو می شوره و به سمت میز صبحانه میاد همه دور میز جمع هستند به همشون صبح بخیر میگه و پشت میز میشینه و شروع می کنند به صبحانه خوردن مشغول صبحانه خوردن هستند که تلفن خونه به صدا در میاد نگین خواهر کوچک نگارکه یک سال ازش کوچکتره میره گوشی رو بر می داره: __الو سودابه__الو سلام نگین جان مادرت خونه هست؟ نگین_ سلام سودابه خانم حال شما خوبه ؟ بله مادرم هست گوشیو نگه دارید او که میفهمه پشت خط سودابه خانم مادر اشکان هستش خیلی خوشحال و هیجان زده میشه آخه فکر می کرد که آخرش برای خواستگاری پاپیش گذاشتند مادر میره و گوشیو بر میداره و شروع میکنه به صحبت کردن و وقتی که حرفهاشون تموم میشه خداحافظی می کنه و گوشیو می زاره و به سمت میز میاد میگه : __یه خبر خوش دارم الان سودابه خانوم بهم گفت که........((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 16 خرداد 1392برچسب:داستانک طنز,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان پندآموز,داستان واقعی,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان نگار فصل اول"آرزو"

لب پنجره نشسته بود نسیم خنکی می وزید و اونو به سمت رویاهاش هدایت می کرد که یک دفعه زنگ تلفن به صدا در میاد دوست نداشت از اون فکر توی ذهنش در بیاد بی تفاوت به تلفن به افکارش ادامه میده ولی کسی که پشت تلفن بود ول کن نبود مجبور میشه تلفن جواب بده الهه بود پشت خط دوست نگار الهه :سلام کجایی دختر چرا دیر جواب داد ی آماده شو داریم میایم دنبالت فعلا نگار همینجوری پشت تلفن خشک مونده بود آخه الهه اصلا اجازه نداد نگار حتی سلام کنه و گفتگو رو قطع کرد بود نگار تازه یادش میوفته که با دوستاش قرار بود برن نمایشگاه نقاشی پس میره حاظر میشه مانتو مورد علاقشو تنش میکنه شال آبی شو سر می کنه به سمت آینه میره موهاشو روپیشونیش میریزه و مرتبشون میکنه بعد میره سمت حیاط قدم میزنه و دوباره اون خیالات به ذهنش میاد توی دلش میگه _یعنی میشه آرام جانم یه روز با هم باشیم با هم قدم بزنیم آیا روزی میشه که دستم را به آرامی بگیری و نوازش کنی مثل این نسیم...............آیا روزی میشه که تو مال من بشی ................مال خود خودم نگار تو همین خیالات بود که زنگ خونه به صدا در میاد میره در باز می کنه پشت در دوستاش بودن فورا در می بنده داخل ماشین میشه و با دوستاش به سمت نمایشگاه نقاشی راهی میشن **************((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))*************

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه من و زن بابام

استوخونام خیلی درد میکنه دارم صدای آه و ناله هاشونو میشنوم همه جام کبود شده اما طوری میزنه که به صورتم آسیبی نرسه تا پدرم متوجه نشه .خدای من استوخونام خیلی درد داره تو همین لحظه ها یاد روزی افتادم:بابا خونه نبودمامانم اومد و گفت که برم نهار بخورم ولی من با داد و فریاد و عصبانیت گفتم که بره بیرون خدایا من چیکار کردم؟سر مادرم داد زدم؟مادری که این همه به خاطرم زحمت کشید من چقدر بی فکر بودم. همین طور که داشتم خودمو سرزنش می کردم دوباره وارد اتاق شد و گفت: پاشو خبر مرگت برو رخت ها رو بشور بلند شدم و به حیاط رفتم همون لحظه یاد مامانم افتادم : کمرش درد میکرد و در عین حال داشت لباسارو می شست اما من بی اعتنا ازجلوش رد شدم ولی حالا......................................................................؟؟؟ بعد از شستن لباسا به اتاقم رفتم و تا شب توی اتاق خالی و تاریک نشستم.شب بابا اومد خونه و صدام کرد تا چیزایی رو که خریده بود از دستش بگیرم به زور میتونستم رو پاهام وایسم پرسید چی شده؟ بهانه آوردم و خودم رو به کار های دیگه مشغول کردم بعد از خوردن شام و جمع کردن سفره رفتم تو اتاق و مشغول به خوندن درسام شدم بابا اومد تواتاق همین که چشمم بهش افتادچشام پر از اشک شد زود اشکامو پاک کردم فکر کنم شک کرده بود آخه خیلی وقت بود که این حالمه ولی وقتی شروع به حرف زدن کرد نتونستم جلوی خودمو بگیرم انگار زن بابام پرش کرده بود بابام هم تا تونست کتکم زد.اون یکی عزرائیل هم داشت اون طرف به من میخندید دلم میخواست برم و تا میتونستم زیر پا هام بزنمش ولی حیف که همش خیال بود . دیگه حتی توان حرکت رو هم نداشتم . کم کم خوابم برد بعد نصف شب بیدار شدم و کمی به فکر فرو رفتم اول خواستم خودکشی کنم اما جرأ تش رو نداشتم دیدم تنها راه فراره اما کجا باید میرفتم؟ رفتم سر فکر اولی خوب اون یه کم بهتر بود لاقل آواره نمی شدم بعد روی یه برگه نوشتم خودکشی بهتر است وقتی زندگی برایت جهنم باشد.و پایین ورق نوشتم مادر همین که اسم مادر رو نوشتم شروع به گریه کردم کم کم چشمهام بسته شد نمیدونم چی شد هر کاری میکردم نمیتونستم بازش کنم اما ناگهان با فشار زیاد چشامو باز کردم داشت صدای آب میومد بلند شدم کنار پنجره رفتم مامانم داشت حیاط رو میشست

تاریخ: چهار شنبه 15 خرداد 1392برچسب:داستانک طنز,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان پندآموز,داستان واقعی,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه حسرت یک بستنی

داشت با حسرت به بستنی دست دخترک باکلاس که لباس شیکی به تن کرده بود می نگرید و در دلش بارها می گفت ای کاش من جای او بودم ...دخترکی که داشت بستنی را می خورد با ناز و عفاده ی خاصی دست مادرش را گرفته بود و آرام با دست دیگرش موهای زیبای قهوه ای رنگش را کنار زد نگاهی به دخترک انداخت و برایش شکلکی در آورد و رفت . دخترکی که دلش برای بستنی غش زده بود ... از مادرش خواهش می کرد که برایش بستنی بگیرد . چادر مادرش را می کشید و بغض گلویش را به ظور می خورد مادرش با نگاهی سوخته از درد و با لبان زردش دخترکش را در آغوش گرفت و او را سرگرم کرد که بستنی را از یادش ببرد اما دخترک دست بردار نبود که نبود.. مادر که حتی پول کرایه ی تاکسی را تا خانه یشان نداشت روبه دخترش کرد و گفت عزیزم بیا تمام جیب هایم را بگرد اگر یه 50 تومنی پیدا کردی من قول میدم که اگرم قرض کرده باشم هر چقدر بستنی که دلت خواست برایت بگیر م دخترک دلش به حال مادرش سوخت . و هردو با هم رفتند . و اکنون همان دختر خانم دکتری هست و دخترک باکلاس یک فرد پر از خالی که یکی از مریض های .....

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه برف برای بچه های روستا

چه غم انگیز و تاسف بار است زمانی که دخترک مجبور است در آن سوز و سرمای شدید زمستانی به شهر برود تا هم اندکی خرید کند و هم دارو های مادرش را بگیرد و هم بطری هایی را که همراه دارد پر از آب بکند و دوباره به روستا باز گردد آن هم پیاده برف سفید و یکدست و صاف است تا زمانی که دخترک با چکمه های بزرگ پدرش بر روی برف ها رد پا بر جای می گذارد که انگار دارد قلب سفید زمین را سوراخ سوراخ می کند. بغض گلویش را می گیرد و شاید بارها آرزو می کند که ای کاش نبودم اما مقاومت می کند و بغضش رامی خورد . به شهر که می رسد بعد از اینکه کارهایش را انجام می دهد دوباره به روستا باز میگردد همینکه به خانه میرسد بدون هیچ گونه استراحتی می رود و طویله را تمیز می کند و بعد از اینکه کارش تمام شد دارو های مادرش را می دهد و برای پدر پیرش غذا درست می کند و غذارا به باغشان برای پدرش می برد و دوباره سرمای زمستان را تحمل می کند و با اینکه سرمای زمستانی در استخوان هایش کار می کند باز هم تحمل می کند . اما این ماها هستیم که باید بفهمیم برف برای بچه های روستا نه قشنگ است و نه رمانتیک

تاریخ: سه شنبه 14 خرداد 1392برچسب:داستانک طنز,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان پندآموز,داستان واقعی,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه بچه های طلاق

نگاهش به دستان پینه بسته ی خود بود گاهی بی خودی خوش حال می شد و گاهی هم الکی غمگین و ناراحت اما چشمانش از شوق برق می زدند. با کفش های پاره پاره اش تند تند می دوید گاهی به زمین می خورد و زخمی می شد اما برایش مهم نبود و انگار دردی را احساس نمی کرد ،برمی خیزید و به راهش ادامه می داد با همان دستان خونین و زخمی که وقتی به زمین افتاده بود این گونه شده بودند. صورتی پر از غم و اندوه داشت لبانش خشک شده بودند و صورتش زرد بود و نگاهش پراز درد . اما تمام سعی خود را می کرد که همه ی این هارا مخفی کند و شاد باشد . انگار دیووانه شده بود بلند بلند فریاد می زد خدارا شکرت اصلا باورم نمیشه بعد 5 سال این اولین باره که می بینمش و دوباره فریاد می زد خداروشکر ای خدا ازت ممنونم خیلی چاکرتم به خدا . با همان حال بدی که داشت در اون هوای سرد که تمام تنش می لرزید خودش را به شیر آب پارک رسوند آب هم یخ بود و فشارش خیلی کم، تمام دردش را تحمل کرد و آن آب یخ را به دستانش زد و آنها را شست بعد خون آنها را پاک کرد و با دستمالی دستش را بست سپس دستکش هایش را به دست کرد و روی صندلی پارک کنار من نشست خیلی بی قرار بود انگار باکسی قرار داشت و منتظرش بود داشت ثانیه شماری می کرد و مدام از من می پرسید ساعت چند است؟ ((((بقیه داستان را در ادامه مطلب بخونید))))

ادامه مطلب...

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه آسمون ؛ خیال ؛ واقعیت

در آسمان خیره شده بود نگاهش در تار و پودتاریکی،موج می زد.گاهی در لا به لای سیاهی شب،مردمك چشمانش از نور افشاني ستاره هاي چشمك زن ،جلا مي گرفت.داشت سايه ي مهتاب را دنبال مي كردكه چشمانش ،آهسته با نگاه مهربان ماه ،گره خورد.حالا به راحتي مي شد ،با چشمان مهربان ماه و درخشندگي ستاره هاي الماسي تا كوچه هاي آسمان پر كشيد. ناگهان صداي پر كشيدن جغدي سفيد از روي شاخه هاي درهم كاج پير،او را روي زمين ميخكوب كرد.كمي كه آرام شد،دوباره همه توانش را به چشمانش سپردتا اورا به جشنواره ي نورافشاني آسمان،مهمان كند.خوب كه حواسش را جمع كرد،منظره ي زيبايي از سمت شمال آسمان ،داشت جلب توجه مي كرد.به نظرش آمدكه اين منظره برايش آشناست.لبخند مرموزي روي لب هايش ،شيطنت مي كرد.آها!حالا يادش آمد.اين ها همان خرس هاي بازيگوشي بودند كه از سمت شمال ،همسايه ي آسمان بودندكه به آ ن هادب اكبر مي گفتند.وكمي آن طرف تر، دب اصغر كه خرس كوچك تر بود.با خرس هاي دوست داشتني كه خداحافظي كرد،به قسمتي از آسمان رسيد كه شبيه يك نوار مارپيچ و كم نور و مه آلود بود. متوجه شد اين همان كهكشان راه شيري يا راه مكه است كه يكي از شگفتي هاي زيباي خداوند در پهناي آسمان است.از كنار كهكشان ،پاورچين پاورچين،دور مي شد.هرچند كه دوست داشت براي همه ي ستارگان دست تكان دهد. حالا داشت كم كم به زهره مي رسيد.زهره نزديك ترين سياره به زمين كه بعد از ماه،درخشنده ترين حرم آسماني است.از زبان پدر بزرگ شنيده بود كه به زهره ،الهه ي عشق هم مي گويند.پدر بزرگ گفته بود كه زهره به زمين شباهت زيادي داردوبا زمين دوقلو هستند.خيلي احساس خوبي داشت.انگار همه ي سيارات و ستاره ها از ميهماني آن شب لذت برده بودند.پلك هاي نرم و نازكش ،چشمانش را نوازش مي كرد.حالا با آرامشي وصف ناشدني،رو به روي آسمان پرستاره ي شهرش ‹‹كاشمر ››داشت به خواب مي رفت

تاریخ: دو شنبه 13 خرداد 1392برچسب:داستانک طنز,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان پندآموز,داستان واقعی,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه مرگ پاکیها

زن بی توجه به نگاه دیگران اندام نحیفش را به دوش میکشید وبچگانه فکرمیکرد که آسمان هم بخاطر او میگریدحرف ها ودرخواست های ان مرد درگوشش می پیچید... زن اشک هایش را پاک کرد وباخود فکر کرد:تنها چیزه که واسم مونده همین پاکیمه چطور میتونم خودمو به اون مرد کثیف بفروشم؟ بعد داخل کوچه ای باریک شد کلیدش را روی قفل دری انداخت که ازشدت کهنگی رنگش پریده بود خواست به آرامی به زیر زمین سرد وکوچکش بخزد که سر وکله ی صاحب خانه اش پیدا شد بازهم تهدید که اگر پولش را ندهد وسایل حقیرش رابه کوچه میریزد زن سری تکان داد وبه زیر زمینش پناه برد دخترکش به استقبالش امد از بدن تب دار دخترکش فهمیدبیماریش بهبود نیافته. دخترک با لحن بچگانه اش گفت که گرسنه است زن دیووانه وار تمام خانه را در جست وجوی پولی که نبود گشت. تصمیمش را گرفت ارزش دخترکش بیشتر از پاکی اوبود باخود گفت:زندگی شرافتمندانه مال اوناییه که پولش رو دارن. صبح روز بعد مردم زنی رادیدند که به میرفت تا پاکیش را به گور بسپارد

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه دامن سرخ چین دار

داشتم دنبال یه لباس مناسب برای جشن آخرهفته میگشتم که اونها وارد شدند پیرزن و پیرمردی که ازظاهر خاک گرفتشون و اون لباس هایی که نقش درد و غم روشون حک شده بود میشد فهمید روستایی اند با زبان محلی از فروشنده یه دامن دخترانه خواستند از ظاهر امر مشخص بود که اون دامن سرخ چین دار را پسندیدند اما باشنیدن قیمت اون که 20 هزاری میشد انگار پشیمون شدند و آهسته شروع کرد آنقدر آهسته که ما نشنویم زن گفت:کاش میشد برای دخترک بخریمش او چشم انتظار ماست _نمیشودکل پولمان 12هزار هم نمیشود تازه اگر بخواهیم پیاده برگردیم _نمیشود به این پسر بگویی......... مرد حرف او را قطع کرد و با غیرتی مردانه گفت : نمیخواهد بخاطر لباس التماس کنیم _اما برای دخترک است...... _گفتم نه . فروشنده که پسرجوانی بود خود را مشغول گشتن قفسه ها نشان داد و پس ازلحظه ای وقتی هنوز حرف زن و مرد تمام نشده بود گفت : حالا که نگاه کردم دیدم این آخرین دامن سرخ چین دار است آنرا نصف قیمت به شما میدهم بعد خندید و ادامه داد : راستش میخواهم ازشرش خلاص شم چشمان خسته آن دو برقی زد زن دستان پر ازچروکش را از لای چادری که دیگر به قرمزی میزد در آورد و 10 هزار به فروشنده داد و زیر لب جوان را به خدا سپرد وقتی داشتن بیرون میرفتند مرد باغرور به همسرش گفت :دیدی خدا چقدر ما را دوست دارد؟ هنوز درفکر آنها بودم که ناگهان چشمم به قفسه پر از دامن های سرخ چین دار افتاد

تاریخ: یک شنبه 12 خرداد 1392برچسب:داستانک طنز,داستانک,داستان کوتاه,داستان آموزنده,داستانکده,داستان,داستان عاشقانه,داستان ادبی,داستان پندآموز,داستان واقعی,

ارسال توسط نــاهـــــیــد

داستان کوتاه بلیطی برای جهنم

دخترک ازبین ادم هایی که درخیابان بودندباعجله گذشت وبالاخره به باجه بلیط فروشی که خلوت بودرسیدباخوشحالی دستانش را بهم زدراه زیادی را برای رسیدن به انجا طی کرده بودروی انگشتان پایش ایستادتاقدش به باجه برسدوبگوید اقایه بلیط میخواستم مردعبوس وخسته ازکارروزانه نگاهی به چهره کثیف دخرکوچک انداخت برای کجا؟ -جهنم. مردعصبانی شد: خداشمارابه جهنم هم راه نمیدهد.دخترک جاخوردلب ورچید واهسته گفت: امااوچیزدیگری گفت مردکنجکاوشد :کی؟ -شیرینی فروش وقتی میخواستم برای برادرم چندشیرینی ببرم اونگذاشت وگفت خدامرابه جهنم میبرد.پسرک توی کوچه گفت جهنم جاییست که همه مامیرویم گفت انجا انقدرگرم هست که دیگرشب هاازسرمانمیلرزیم اوگفت بلیط جهنم رایگان است حالامن امده ام تا بلیط انرا بگیرم .مرد اشک هایش راپاک کردوگفت: برگردبیش پدرومادرت -پدرم؟مادرمیگویدبیش خداست شاید درجهنم است مادرم هم انقدرمریض است که دیگر نمیتواندکارکند. مردپولی درپاکتی گذاشت :بیادخترجان به مادرت بگو این را خدا داده. دخترک پاکت راگرفت وبازهم گفت من آن بلیط رامیخواهم آخرخانه ماخیلی سرداست. مردبرای ارام کردن دخترک گفت ماهمه منتظربلیط خداهستیم وقتش که بشودخودش دنبالمان میاید دخترک آهی کشیداگر همه به انجابروید انجابرمیشود. مردلبخندی زد وگفت : انجابرای همه جاهست حالابروکه دارد شب میشود. دخترک رفت ومردازبشت شیشه به ان جسم کوچک نگاه میکرددیگر حتی تلاشی برای پاک کردن اشک هایش نمیکردبی شک خاطره دختری که بلیطی برای جهنم میخواست هیچوقت ازذهنش پاک نمیشود